Kako je ognjište postalo glavni motiv prilikom osmišljavanja enterijera kuće Futro house (FOTO)

Futro house je vikend kuća smeštena u idiličnom ambijentu obronaka između planina Avale i Kosmaja, u neposrednoj blizini jezera Trešnja. Sa jedne strane, održavajući veze sa istorijskim nasleđem, ona sadrži elemente tradicionalne šumadijske kuće, dok sa druge, u svom arhitektonskom izrazu, nudi nove elemente i prostorne obrasce koji su odraz života u skladu sa prirodom u savremenom kontekstu.

Kuća je postavljena tako da prati pravac pružanja parcele, a njena severozapadno-jugoistočna orijentacija omogućava veliku osunčanost tokom čitave godine. Projektovana je kao polovina kuće sa klasičnim dvoslivnim krovom, sa enterijerom koji nema pregradne zidove, za šta je bio zadužen Inka Studio. Jednoslivni nagib formira visinske razlike u unutrašnjosti i time pruža više mogućnosti za formiranje zona u prostoru otvorenog koncepta.

Ognjište, kao viševekovni centralni prostor u tradicionalnoj arhitekturi oko koga se odvijao svakodnevni život, bilo je glavni motiv prilikom osmišljavanja enterijera kuće. Centralnu poziciju u kući zauzima kuhinja sa dnevnim boravkom, tj. ognjištem. Ono je u ovoj savremenoj interpretaciji koncipirano u vidu kamina pozicioniranog tik uz staklenu fasadu, koja povezuje enterijer sa eksterijerom.

Oko kamina se nalaze dvosed, udobne fotelje i kafeni sto od prirodnog drveta autentičnog oblika, a na dnevni boravak se s jedne strane nastavlja kuhinja sa trpezarijskim stolom, a sa druge mala biblioteka i kutak za čitanje. Tako su svi sadržaji okrenuti ka ognjištu, te dalje, zahvaljujući zastakljenoj fasadi, i ka prirodi.

Minimalističke, pročišćene forme oplemenjene su upotrebom nameštaja različitih boja i dezena, zatim detaljima poput jastuka, biljaka i šarenih podnih ćilima.

Krovna kosina i potpuno otvoren prostor enterijera omogućili su primenu kreativnog rešenja u definisanju prostora kuhinje, kupatila i noćne zone. Kuhinja, kupatilo i ostave predstavljaju jedinstvenu celinu od svetlog hrastovog drveta, i čine bazu galerije na kojoj se nalazi otvorena noćna zona, integrisana u volumen čitavog prostora bez strogih fizičkih barijera.

Drveni zidovi funkcionalno su raspoređeni u zavisnosti od namene i služe da sakriju elemente i vizuelno pročiste i ujedine prostor. Na ulazu se iza drvenih panela nalaze plakari, ugradni frižider i drugi elementi objedinjeni sa kuhinjom, potom se opet nastavljaju ugradni plakari i neprimetna vrata za kupatilo iste obrade. Bočni zid kupatila, u nastavku drvene kompozicije do krajnjeg stepeništa, iskorišćen je kao skriveni prostor za odlaganje.

Visina čitave drvene strukture proteže se tako da formira parapet galerije, koji sa unutrašnje strane spavaće zone ima funkciju biblioteke i prostora za odlaganje. Veliki uspon stepeništa rešen je naizmenično podignutim kracima, što je asocijacija na prirodu i penjanje uzbrdo. Spavaći prostor minimalno je opremljen i pored pregrada za odlaganje sadrži dva kreveta i mekani itison na podu radi većeg komfora.

Pozicija kuće na parceli omogućava formiranje dva specifična mikroambijenta u eksterijeru: jugozapadno dvorište, osunčano tokom većeg dela dana i veliki severozapadni trem natkriven uz ulaznu zonu, na koji se nastavlja bazen.

Glavna, podužna fasada okrenuta je ka jugozapadnom dvorištu i velikim delom zastakljena, te povezuje glavni deo enterijera sa eksterijerom. Iz kuće se dirketno preko par stepenika spušta na plato koji naglašava najosunčaniju zonu u prirodi pod krošnjom drveta.

Prostrani trem, kao jedan od osnovnih postulata tradicionalne kuće, ovde je otvoren, tako da intenzivnije podstiče vezu sa prirodom i omogućava široke vizure. Dominantna streha koja natkriva trem u vidu izloženog čeličnog rastera, predstavlja konstrukciju buduće prirodne zelene zasene.

Upotreba drveta u enterijeru, ali i eksterijeru, pojavljuje se kao odgovor na naglašenu potrebu za životom u prirodi i u skladu sa njom. Spoljašni omotač kuće, na fasadi i na krovu, od početka je planiran da bude jednoobrazan. Primenjen je termotretirani ariš, tretiran starom japanskom tehnikom paljenja drveta, kojom drvo dobija dugogodišnju otpornost na vremenske uslove, dok je istovremeno postignuta i željena ujednačena boja patine.

Pozicije velikih staklenih površina, kao i manjih otvora koji uokviruju deo pejzaža, promišljeno su postavljene u odnosu na padinu predela izmedju Avale i Kosmaja. Veliki stakleni portali mogu se zatvoriti kliznim žaluzinama, čime je arhitektura kuće prilagođena promenljivim situacijama i potrebama korisnika.

Autor fotografija je Relja Ivanić.