Kina više nije najveći zagađivač plastičnim otpadom, Indija preuzela vodeću poziciju

(Foto: Unsplash/John Cameron)

Istraživači sa Univerziteta u Lidsu, koristili su napredne tehnike modeliranja za mapiranje emisije plastičnog otpada u 50.702 opštine širom sveta. Ovi podaci visoke rezolucije pružaju neviđene uvide u izvore i raspodelu zagađenja plastikom, što potencijalno može promeniti međunarodne politike, nadaju se naučnici.

Nesakupljeni otpad najveći problem

Studija identifikuje nesakupljeni otpad kao najvećeg uzročnika zagađenja plastikom, koji čini 68% svih emisija plastičnog otpada na globalnom nivou. Ovo otkriće osporava prethodne pretpostavke o glavnim izvorima plastičnog zagađenja i ističe ključnu potrebu za poboljšanjem usluga sakupljanja otpada, posebno u zemljama sa niskim i srednjim prihodima.

Studija naglašava da bi rešavanje problema nesakupljenog otpada moglo imati najveći uticaj na smanjenje kopnenih izvora makroplastičnog zagađenja.

Otkriven je oštar kontrast između Globalnog Severa i Juga. Dok zemlje sa visokim prihodima doprinose sa samo 0,3% globalnim emisijama plastičnog otpada, zemlje Južne Azije, Podsaharske Afrike i Jugoistočne Azije su najveći emiteri. Indija prednjači, odgovorna je za gotovo petinu globalnih emisija plastike sa 9,3 miliona tona godišnje.

Iznenađujuće, Kina, koja se često smatra najvećim zagađivačem plastikom prema ranijim modelima, zauzima četvrto mesto u ovoj studiji. Istraživači to pripisuju napretku Kine u usvajanju praksi spaljivanja otpada i kontrolisanih deponija.

Studija takođe ukazuje na značajan problem otvorenog spaljivanja plastičnog otpada, što je često zanemareno u diskusijama o zagađenju plastikom. Prema istraživanju, više plastičnog otpada se spaljuje u otvorenim, nekontrolisanim požarima nego što se emituje kao otpad širom sveta. Ova praksa oslobađa štetne supstance i doprinosi emisijama koje utiču na klimu.

Podaci mogu biti osnova za globalni sporazum o zagađenju plastikom

Ovaj novi inventar dolazi u trenutku kada su pregovori o globalnom sporazumu o zagađenju plastikom u toku. Podaci koje pruža ova studija mogli bi poslužiti kao ključna osnova za zemlje potpisnice sporazuma, omogućavajući im da izračunaju i uporede svoje emisije plastičnog otpada, nadaju se naučnici.

Studija sugeriše da će, kao kod međunarodnih sporazuma o klimatskim promenama, i potpisnici Sporazuma o plastici morati da razviju metode za izračunavanje i poređenje svojih emisija. Ovaj inventar emisija omogućava im da to urade na visokom nivou preciznosti.

Istraživači naglašavaju potrebu za multisektorskim pristupom u smanjenju emisija plastičnog otpada, uključujući rešavanje nedostataka u celokupnom životnom ciklusu proizvoda, redizajn sistema proizvoda, smanjenje izvora i poboljšanje reciklažnih sistema širom sveta.